Wpadka 3

Gdy wreszcie określony czas minął, mogłam zobaczyć wynik. Podniosłam testy i mnie zatkało, dwa były negatywne a 1 pozytywny. Nie wiedziałam co myśleć, jak najszybciej się tylko dało odszukałam w moim telefonie numer do mojej Pani ginekolog i umówiłam się na wizytę. Wolny termin był dopiero za 3 dni, ale powiedziałam że to ważne i zgodziła się mnie przyjąć dziś o 10. Więc do wizyty została mi nie cała godzina, szybko zaczęłam się zbierać. Moją twarz przykryłam dość mocnym makijażem chcąc zatuszować zmęczenie po nieprzespanych nocach. Po chwili siedziałam już w moim białym volvo C3 i jechałam na wizytę. Ręce nie miłosiernie mi się pociły, a nogi miałam jak z waty. Sama się sobie dziwię jak ja dojechałam do tej przychodni, nie powodując żadnego wypadku. Po wejściu do przychodni poinformowano mnie, że jakaś Pani ma wizytę a ja zaraz po niej. Czas nie miłosiernie mi się dłużył, a w mojej głowie krążyło pytanie „A co jeśli jestem w ciąży?” Jedno jest pewne, że jeśli jestem to ojcem jest Andrzej... Ale jak ja mu powiem? Czy w ogóle mu powiem? Ale zaraz sama siebie zganiłam bo przecież jeszcze nic nie wiadomo!

Po chwili przyszła moja kolej, wytłumaczyłam Pani doktor co mnie sprowadza i wspomniałam o tych 3 nieszczęsnych testach, słowa lekarki mnie nie pocieszyły gdyż stwierdziła, że jeśli 1 coś wykazał można już coś podejrzewać... Po zrobieniu wszystkich badań czekałam na korytarzu na wyniki.

-Pani Julio zapraszam- Powiedziała Pani doktor.

Po chwili siedziałam już na plastikowych krześle naprzeciw mojej lekarki.

-Gratulację jest Pani w 3 tygodniu ciąży, dlatego nawet dziwię się, że 1 test coś wykazał.  Zaraz przepiszę Pani jakieś witaminy, a i pracuję gdzieś Pani?

-Tak jestem siatkarką.

-To musi Pani zrezygnować od razu z treningów, zaraz napisze Pani zwolnienie.

-Dobrze.

Po wypisaniu wszystkich recept i zwolnienia mogłam już wyjść. W samochodzie zaczęłam płakać, tak o z bezsilności. Przecież nie usunę tego dziecka, ale też nie powiem Andrzejowi, przecież pomyśli że go wyrwałam na dziecko... Po chwili uspokoiłam się i udałam się na halę. Trenera jeszcze nie było, bo trening dopiero za 2 godziny, więczwolnienie zostawiłam u dziewczyn w biurze. Potem udałam się do apteki po  witaminy i na zakupy, które nie były już tak małe, gdyż planowałam się zaszyć w mieszkaniu na parę dobrych dni. Zmęczona opadłam na kanapę i znów z moich oczu popłynęły łzy, nie wiedziałam co zrobić ze swoim życiem... Do tego rodzice od 2 lat siedzą w Niemczech, więc  na nich też nie mogę liczyć. 

Wszystkie dni były takie same, co dziennie płakałam... Do tego zaczęły pojawiać się u mnie jakieś humorki i zachcianki ciążowe, bo kto normalny zje 2 paczki żelków na raz i popiję 3 jogurtami? No właśnie...

Moje „żuczkowanie” przerwał dzwonek do drzwi, chcąc nie chcąc musiałam iść otworzyć.

-Siema, witam młodą mamę!- Rzuciła Gośka wchodząc.

-Tsa.

-Oj młoda nie przejmuj się! W ogóle jak ty wyglądasz? Stare dresy, rozciągnięta i ubrudzona bluzka, w kapciach w misie beż makijażu?

-A co zabronisz?!

-O widzę, że ktoś tu ma już jakieś humorki- Powiedziała wieszając swoją kurtkę na wieszaku.

-Gosia, jak ja mam być szczęśliwa jak jestem w ciąży, bez pracy, bez dochodów przecież klub nie będzie mi płacił skoro nie gram, to tego pewnie mi mieszkanie zabiorą bo też klubowe!- Powiedziałam  prawie płacząc.

-Juluś o nic się nie bój, gadałam już z Rafałem jak tylko dostaniesz wypowiedzenie wprowadzasz się do nas! A o pieniądze się nie bój, po za tym jest jeszcze ojciec dziecka...

-Taa ojciec dziecka... – Rzuciłam.

-Nawet mi nie mów, że nie masz zamiaru mu powiedzieć?

-Gosia sama nie wiem...

-Dobra Jula robimy tak, ty teraz wskakujesz pod prysznic ogarniasz się, malujesz i takie tam, a ja robię Ci porządne śniadanie i kawę yy to znaczy herbatę.

-A po co?

-No jak to po co?! Gramy dziś mecz! Ktoś musi nas wspierać za bandami!

-Gosia ja nie wiem czy to dobry pomysł- Rzuciłam zniechęcona.

-Ale ja wiem! Marsz do łazienki!

Po moim ogarnięciu się, które do najszybszych nie należało, zjadłam kanapki przygotowane przez Gośkę i udałam się  z nią na halę.

Wszyscy mi gratulowali a ja udawałam, że jestem szczęśliwa, tak naprawdę chciało mi się ryczeć, po prostu robiłam dobrą minę do złej gry...

Mecz rozpoczął się, ja siedziałam za bandą reklamową z paczką paluszków, batonem i sokiem pomarańczowym, tak Gosia zadbała o mój ekwipunek.

                                                                            

                                                                           Andrzej

Wróciłem potwornie zmęczony po treningu, jedyne na co się zdobyłem to włączenie telewizora i zamówienie pizzy. W telewizji mimo, że płacę najdroższy abonament jak zwykle nic nie było, więc postanowiłem zostawić na Polsacie Sport, właśnie w tej chwili leciał tam jakiś mecz Orlen ligi, nigdy nie przepadałem za kobiecą siatkówką, ale nie miałem już siły szukać dalej.

I właśnie w tedy kamerzysta pokazał JĄ. Tak była to Julka od razu ją rozpoznałem. I w tedy zabrzmiał głos komentatora, który to odbijał się jeszcze długo echem w moich uszach, a mianowicie zdanie „O a tu właśnie siedzi przyjmująca Łodzianek, która to chwilowo zawiesiła karierę z powodu ciąży”. Nie wiedziałem co mam myśleć, jeszcze przez długi czas słyszałem słowa wypowiedziane przez Pana Wojtka. 

                                                                                                                                                                 

 Taaadam! :D 

HAha i jak się podoba? :) 

Czyta wgl ktoś? Jest sens pisać? :>

Jak byście chcieli by to się dalej potoczyło? :D

Buziaki Lolkaa:*