Ostatnia Wpadka

Kolejne dwa dni Mały spędzał z Andrzejem i jego cudowną Andzelą, czujecie ten sarkazm? Niby za każdym razem proponowali mi bym poszła z nimi, ale jakoś wolałam oszczędzić sobie widoku tej pary. Dziś na szczęście już wylatujemy do Anglii, z czego mój syn nie jest zadowolony, za to ja od rana jestem w szampańskim nastroju! Właśnie znajdujemy się w aucie Andrzeja, który to nas wiezie na lotnisko. Oczywiście luba Wrony jedzie z nami. Po chwili Andrzej zatrzymuję samochód, by po wyjściu z niego od razu zabrał naszą walizkę.

-Mamo zapomnieliśmy kupić mi na podróż gazety Spider Mena. Przecież wczoraj było nowe wydanie!- Cholera na śmierć zapomniałam. Igor nie da mi teraz spokoju. 

-Dobra poczekajcie tu, tam po drugiej stornie jest kiosk, pójdę kupić. 

-Dobra, tylko się pośpiesz bo jeszcze odprawa przed wami. 

Ja tylko kiwnęłam głową i udałam się po tą nieszczęsną gazetę. Szybo przeszłam przez drogę i w  kiosku kupiłam co trzeba.  Igorowi wzięłam jeszcze owocowe Mentosy, jego ulubione. Szybko przeszłam przez ulice i weszłam na chodnik. Po czym usłyszałam pisk opon i poczułam przeraźliwy ból przeszywający całe moje ciało. Do moich uszu dochodził tylko przeraźliwy krzyk i płacz mojego syna, i zdenerwowany głos Andrzeja, który krzyczał do Andzeliki by zadzwoniła po pogotowie. Potem nie słyszałam już nic. 

                                            & Perspektywa Andrzeja &

  

 Lekarze robili co mogli. Boże nie wierzę, nie wierzę że Julka nie żyję. Jak ja mam to przekazać Igorowi, który to ciągle płaczę i pyta o mamę.  Andzela podjęła się zadzwonienia do jej rodziców.  Ja nie byłem w stanie. Nie wierzę w to, to nie może być prawda!! Z tego co powiedziała  Andzela, rodzice Julki przylecą tak szybo jak jest to możliwe. Sam ledwo się trzymam, a koło mnie na plastikowym krzesełku łka mała istota, połączenie jej i mnie... W ciąż płaczącego Igora wziąłem na ręce i udaliśmy się do mieszkania, Andzelika prowadziła, ja nie byłem w stanie. Nie wierzę w to, w ciąż w to nie wierzę. Z tego co wiem od Policji, kierowca mimo tak wczesnej pory był pijany, miał prawie 2 promile we krwi, stracił panowanie nad autem i wjechał na chodnik. Śmiertelnie potrącając Julkę. Mały jest w szoku, wciąż płaczę. Ja też nie mogę w to uwierzyć. Jeszcze do tego pokłóciłem się z Andzelą, na naszych oczach zginęła Julka, a ona bezczelnie mówi i to do tego przy Igorze, że tak musiało być, że to nasz los o tym wszystkim decyduję! No ludzie! Dostałem sms od mamy Julki, że mają dziś o czternastej samolot. Dwie godziny później za moją prośbą Karol pojechał po nich na lotnisko. Mały zaraz po ich wejściu do mieszkania przytulił się do babci, wciąż był wystraszony i płakał, mimo że robiłem wszystko by chodź na chwilę przestał. Jej rodzice też płakali. Później przyszedł do nas policjant, który to przekazał nam wszystkie szczegóły wypadku. Mały w tym czasie siedział z Karolem w mojej sypialni, by chodź tego mu oszczędzić.  Dwa dni później odbył się pogrzeb. Julka została pochowana u siebie w Krakowie na jednym ze cmentarzy. Wszyscy zanosili się płaczem. Ja też nie ukrywałem moich łez. Nie pomagał mi widok mojego syna, całego we łzach. Tydzień później dziadkowie z małym mieli opuścić Polskę, dlatego udałem się do Krakowa by się z nimi pożegnać. 

-Co ty tu robisz? -Spytała Maria zaraz po otworzeniu mi drzwi.

-Przyjechałem się pożegnać z Igorem. Wpuścisz mnie?- Spytałem ignorując negatywne nastawienie co do mojej osoby.

-Wchodź, ale Igor jest z dziadkiem na cmentarzu u Julki... - Powiedziała wycierając łzy. - To wszystko przez Ciebie! Przez Ciebie moja córka nie żyję! Przez Ciebie Igor nie ma matki! - Maria całkowicie wybuchła płaczem.

-Ja wiem, że ma Pani do mnie żal, ale też niech Pani mnie nie obwinia. 

- Zaraz wróci Igor, więc pożegnaj się z nim, bo to będzie wasze ostatnie spotkanie- Powiedziała już ostrym tonem.

-Jak to ostatnie?! - Krzyknąłem.

-Normalnie, nie masz do niego żadnych praw, chce Ci przypomnieć, że w papierach Igor ma wpisany ojciec nie znany!

-Ale jestem jego ojcem!

-Ale nie masz do niego prawa! 

Od tego incydentu minęło dziesięć lat. Mój syn ma już czternaście lat, a ja wciąż z nim się nie widuję. ONI wciąż zabraniają mi spotkań z nim. Ktoś by się zastanawiał czemu nie walczę o prawo do niego? Nie walczę bo nie mam szans z racji mojego zawodu, ciągłe wyjazdy nie pozwalają mi na opiekę nad nimi. W każdej wolnej chwili jadę do Krakowa i odwiedzam ją. Wiem, że oni też tam czasem bywają, bo pojawiają się tam od czasu do czasu nowe znicze. Już na pamięć przemierzam drogę na jej grub. Rozmawiam z nią. A czasem łudzę się, że może Maria i Antoni właśnie dziś, teraz przyjadą na cmentarz z Igorem, że mogę wreszcie go zobaczę. Po tylu latach wiem jak cholernie skrzywdziłem Julkę... W tedy gdy była w ciąży i w tedy gdy po nocy spędzonej z nią zapewniałem o swoich uczuciach, które bądź co bądź były prawdziwe. Po tylu latach wciąż nie rozumiem mojego zachowania, czemu kochając Julkę związałem się z inną? Kurwa byłem i jestem idiotą! Maria ma rację to była moja wina!  A mi zostało się tylko łudzić, że Igor nie zapomni o mnie i kiedyś sam zechcę się ze mną spotkać. 

------------------------------------------------------------------------------------------------------------

 Kochani to już koniec mojej przygody z Wpadką ;c Pewnie, nie tak wyobrazaliście sobie koniec jej, ale nie zawszę są happy endy ;x 
Serducho trochę boli bo jest to moje co prawda 2 "dziecko"< do pierwszego macie tu link> http://kissmelovevolleyball.blogspot.com ,ale jakoś strasznie się do niego przywiązałam ;c Chyba nawet żyłam tą historią! Nie była ona zbyt długa, ale zdążyła mnie wciągnąć na maxa! ;(   Chciałabym podziękować wszystkim, którzy tu byli, czytali. Kochani DZIĘKUJĘ! <3

Na pewno powstanie nowy blog, ale jeszcze nie wiem o kim, dlatego kochani bierzcie udział w sondzie! 

Bardzo było by miło, jakby każdy z was zostawił po sobie choć 3 zdania recenzji. Bardzo mnie ciekawi jak podobała się wam Wpadka ;)  Wiem, że pojawiały się wszelakie błędy, za które przepraszam! ;)

Oczywiście jak tylko powstanie nowy blog, zamieszczę tu link do niego ;_)

Do zobaczenia na nowym blogu! ;)

PS. Kochani sprawicie mi wielką radość, jak każdy czytający zostawi pod tym ostatnim rozdziałem komentarz. Kochani proszę ;)

 Lolkaa;******